In mijn laatste blog schreef ik dat ik hopelijk geen chemo meer hoefde. Dat hing af van de MRI die na die laatste chemo zou volgen. De oncoloog zou hiervan de uitslag bespreken. Het gesprek begon ze als een standaard controle-gesprek dat ik altijd heb voorafgaand aan een nieuwe kuur… Ik moest zelf doorvragen naar de uitslag van de MRI (conclusie van nog meer chemo had ik zelf al getrokken). Het was een flinke domper want ik had echt geen zin meer in die ziekmakende chemo’s, en ik wil gewoon zo snel mogelijk klaar zijn met dit hele traject!
Op de MRI was nog een plek van 1 cm zichtbaar, dat is een flinke afname maar dus nog wel reden om door te gaan met nog drie extra chemokuren, helaas. Het doel is om alle kankercellen eruit te hebben voordat er geopereerd wordt. Als er bij de operatie nog kankercellen aangetroffen worden in het weefsel moet ik namelijk nog aanvullende chemo en dat willen we liever ook niet. Ik moest dus die week nog door met kuur 7. Mijn bloedwaarden waren wel weer slecht en ook mijn leverwaarden waren slechter, dit komt door de chemo. Tijdens een standaard kuur krijg ik op de eerste dag twee soorten chemo en twee soorten immunotherapie. Vanwege de bloedwaarden kreeg ik deze 7e kuur geen chemo maar alleen de immunotherapie om mijn lichaam rust te geven. In dit traject kan je blij worden van de vreemdste dingen, zo ook van deze beslissing. Immunotherapie geeft namelijk veel minder bijwerkingen. En zo konden de leuke dingen die ik gepland had wel gewoon doorgaan. We konden onze last-minute vakantie eindelijk gaan boeken!
Door de drie extra chemokuren zal de operatie pas ergens in december zijn. De gesprekken die ik die week nog had staan met de chirurg en plastisch chirurg heb ik dus uitgesteld. Wel heb ik nog de verpleegkundig specialist gesproken om het traject op een rijtje te zetten. Ze liet me ook nog even wat beelden zien van de MRI scans van april en nu. Best heftig om te zien dat de kanker in april echt door mijn hele borst zat, maar hoopgevend dat het nu nog een stip van 1 cm is!
Kuur 7 duurde dus een stuk korter, en er waren vrijwel geen bijwerkingen. En dat was gunstig want twee dagen later vertrokken Rowdy en ik naar Frankrijk. We hebben een heerlijke week gehad in Bretagne. We hadden een huisje in een sprookjesachtig stadje dat voor de helft uit kasteel bestond. We hebben onder andere bezoekjes gebracht aan de stranden van Normandië, en Mont-Saint-Michel. We hebben veel hoogtemeters gemaakt (ik had er van tevoren niet bij stil gestaan dat het daar een stuk heuvelachtiger is), maar ik ben zo dankbaar dat ik hier niet super veel last van had. Dit maakte het ook makkelijker om de hele situatie met grote regelmaat te vergeten! Ik zag er erg tegenop om naar huis te gaan maar dat moest toch echt.
Ondertussen hebben we ook al een second opinion gesprek gehad met een plastisch chirurg in het MUMC Maastricht. Ik wilde graag meer opties voor borstreconstructie bespreken. Deze afspraak hadden we gecombineerd met een nachtje in Valkenburg. Dat maakte het meteen een mini-vakantie!
Op het moment van schrijven heb ik dag 1 van kuur 8 erin zitten. Dat betekent nog maar drie keer aan het infuus! Nog een keer aftellen, nu voor het echie! En ook heel fijn: m’n haar begint terug te groeien! Ultra korte wimpers heb ik nu, en m’n wenkbrauwen lijken een schaduw, maar het is iets!
